Tandjpien

‘Det is de tandjarts,’ zaet mam.

‘Gank zitte.’ Mit e akelig häökske wies d’r nao ‘ne groeate blinkendje stool.

Langsaam klum ich drin. ‘Doog de móndj aop.’

Hae peutertj mit ‘t häökske tösse mien tenj, precies dao wo ’t pien duitj. Van sjrik sjuuf ich nao ónger.

‘Zitte blieve. Doe höbs twieë gaetjes!’ Hae klink kwaod; kwaojer nag es wie de juffrouw zag det ich alles euver mós sjrieve.

‘Ich mót baore.’ Hae pak e dink aan ‘ne kabel. Det maak e akelig geluid en inèns zit d’r det precies op miene tandj.

‘Aw!’ Ich pis inne bóks van pien. ‘Móndj aop en stil zitte!’

Ich kiek nao mam. Doog ’t mer, zaet die mit häör ouge.

Ich haaj mich vas ane leuninge, doon miene móndj aop en dan duitj ‘r ’t weer!

Ich waer slap, roetsj oet de stool en ren de kamer oet, nao boete!

Noeats, noeats gaon ich mieër nao de tandjarts!

Det höb ich e jaor of tieën vol kinne haje. Mer daonao bön ich dökker nao de tandjarts mótte gaon es minnigein.

 

Marleen Schmitz

====================================================

vandaag

vandaag wil ich neet sjrieve

euver ’ne waereld dae in brandjt steit

neet euver plestiek inne zieë

of euver verkes en vlege

vandaag wil ich sjrieve

euver meziek en sjilderieje

euver blome en vlinders

en euver pasgebaore kiendjes

vandaag bleuje snieëklökjes

vandaag gaon ich wanjele

mit twieë widvrouwe

   en mien eige miens

Marleen Schmitz

jan 2020