Vötje van ’t pötje  (column)

Wat woar ’t mich toch ’n weer, wah, mit d’r vasteloavend. D’r windj veëgde dich d’r sjmienk zoeëget van ’t gezich en durch d’r reëge hong dich de pruuk gans versjangeleerd langs d’r kop aaf. Binne, in ’t sjtamkaffee,  koam alles weer good. Doa houw  ich geen opwermprogramma vuur nuëdig.

Ozze ege tvzender, d’r L1, gong d’r vol teëge aa. ’n Viertieën daag langk, jidder oavend , wat ’nne sjtieve behei. In ’n voäl te kleen zeëlke sjtonge groeëte en kleen prinse en prinsesse opee gepropt onger leiding van d’r Frens Pollux en ’t Judith (dat mit ’t peerdegebit). Die twieë probeerde de luj op te jutte tot karnavalsbliedsjap, wat neet good floebde. De prinse sjtonge sjtief van de nerve te wachte tot ’t Judith mit d’r cameraman op hun aafkoam mit de vroag, wie ze ’t vonge prins te zieë. Dan ontdooide ze effe en repe: ‘Geweldig!!!’. En ’t kleen grut sjtong  wezeloos vuur zich oet te sjtare en 98% antwoerdde op dezelfde vroag mit: ‘Leuk’. Ich kreeg durch dat program ech genne zin om karnaval te viere.

D’r woar gelökkig ’n weëk of viertieën daag ieëder ’t kingervasteloaves-.

leedjeskonkoerfestival geweë.  Sjoeën um te zieë en te hure. Es leedje nummer ach woerte De Plunskes aagekondigd. Zes frisje meëdjes en twieë jungsjkes, allenuj ’n joar of ach, nuëge koame de buun op. De meëdjes in gans gewuëne kledjes en mit badsjlippers aan de veut; de jonges in sjportkleier mit ‘ne megafoon in de hand. En ze zonge gans relaxed zonger voäl bombarie hun leedje. ‘t Refrein geet zoeë:  ‘Kom mit dat vötje van ’t pötje, want ’t water löpt neet weg. Veëg d’r sjmienk noe van dien sjnuutje.  Loester good noa wat ich zegk. Sjpeul d’r glitter oet de hoare. D’r sjoem is roeëd, geël, greun. Zoeë geet dat drie daag op ’n riej. Dat is bie os geweun.’

 Dat woar weer ‘ns get gans anges. ’t Gong uëver karnaval, dat waal. Mer ’t gong uëver doanoa: noa ’t viere de buut in, sjmienk aaf,  glitter weg, peksjkes in de wesjmangel, de mam keert d’r confetti oet de boet. En de jonges mit hunne megafoon? Die houwe neet voäl te doeë. Ze hoofde vuur jidder couplet mer te rope: ‘Hei, doe sjatje, gank noe in ’t badje’.

’t Is ooch nog ech gebuurd. Twieë zusjes zote in de buut en hun mam reep: ‘Kom mit dat vötje van ’t pötje, want ’t water löpt neet weg.’. En toen is doa ‘n leedje va gemak. ’t Sjprikt vanzelf dat die Plunskes gewonne höbbe.

En es ich dat leedje zing, blieft ’t mich de res van d’r daag in d’r kop zitte.

 ’n Sjoeën aadinke aan dizze vasteloavend.

Thei Stenzel