Kersaovend 1954 (has 8 jaor jónk)
We waoren diek aangetrokke; aoze pap, mien broor en ik. Twieë par zök aan: kni-jkousen en dao ouverhaer nag ’n par korte zök. Dor os mam zelfgebreid. Krek wie de hawse, de muts en d’n dieken das, din um os kiengdersnuutjes gedrejd waort. We ware vruuj gaon slaope, mar waorten oppentiêd wer oet bed gehâld, want weej zujje vör d’n èrste kier met aoze pap tevoot van hoês oêt nao de Kroeënenbergse Nâchmis gaon! Zoeëmar midden inne nâcht dor d’n dieke snieë nao de Kroeënenberg loeëpe! De Kroeënenberg… Det waas zó vertroewd. Dao wónden opa en oma en os femîlie. Dao waas aoze pap zienen thoês.
In ’t Theresiakerkske waas ’t leecht, vol en werm. De floor waas naat en fledderig van alle aafgestampde snieëschoon en ’t raok d’r nao nate klier en nao de bös! En ederieën ging staon wie de kersliedjes gezónge waorte. Ik zóng ok mej, want die liedjes stóngen allemaol in mien èrste-kemûnie-kerkbukske en weej zónge ze ederen aovend thoês beej de kersboeëm vördet we nao bed ginge!
Wat waas ik toen bliej in dín Kersnâcht en ik wieët nag stiks nit wörrum. Umdet ederieën same zóng en ederieën same baejde? Ik wieët ‘t nit, mar wat vulden ik mich dao toen gelukkig!
Oppen trökwaeg nao hoês waore we muuskesstil. Nag stiks ónger d’n indruk. Aoze pap waes os oppe sterkes annen hoeëgen haemel en det d’n duustere nâcht leecht laek, mar det det kwaam dor de witte snieë. En det we ouver ’n good half urke wal wer thoês waoren en det we daor mooste loeëpe, want angers kraege we ’t wiêd te kawd!
Ónger de leuchtepäöl zage we de snieëvlökskes valle. De snieë krakde. ’t Vraor. We pradde nit väöl en gapden aaf-en-toe vanne slaop.
Ik wieêt nag det ik mienen haws oêttrok umdet ik- krek wie altiêd- aoze pap zien werme werkhank wój veule…
Mien Wijnhoven, Zaerums
=====================================================
GREUN PETATTE
De vale päöters zien gepot
-van duuster druuëg nao leecht en naat-
in ’t gaat en vorse vaor
in zón en wingd en raegen
’t Gelpe greun verschient
en ‘t hart stieët stil as
d’iesheiligen in ’t veld
met keld en kaoje vingers wieze
Lever raegen, zafte zaegen!
Greun petatte, niej petatte
stoeëte met de klómp
schroebe, schrabbe, schille, snieje
daggeliks drejt ’t mes
van vlot, vlot, vlot
de schale, lank en róngd
Greun petatte, niej petatte
blanke, blinkende blökskes
in ‘ne gójje staek bótter
of vet, riêf, van allebei wet
Greun petatte, niej petatte
um ieëwig van te haoje!
Ik ruuk en zeen ze: gaar en
goud en broên gebraoje!
Mien Wijnhoven
Zaerum, mei 2018
Maak jouw eigen website met JouwWeb